Niewinna twarz cz:2 - Prolog

                                

                                    3 lata wcześniej

Wszedł do mieszkania, musiał odebrać pocztę, wziąć kilka rzeczy i znikać. Dulce, Clara nie odzywała się do niego żadna, było to dziwne i strasznie się stresował. Wziął pocztę i wyszedł, pojechał na zajęcia z gotowania i wrócił do rodzinnego domu.
-Jak się czujesz ?.
-Nie rozumiem o czym mówisz.
-Listu nie czytałeś ?.
-Jakiego listu, Ann proszę Cię. - Lampka mu się zaświeciła - Nie ruszaj się.  - Poszedł, po pocztę zobaczył list, zaczął czytać, gdy tylko skończył spojrzał na blondynkę, która ujrzała w jego oczach łzy. -Wiedziałaś, nic mi nie powiedziałaś tak ?, ty śmiesz się nazywać moją siostrą ?.
-Ucker przepraszam mówiłam jej, aby powiedziała Ci prawdę.
-Mówiłaś jej, ty to ty wiedziałaś o tym widziałaś że się zmieniłem Ann ja się w niej zakochałem nie ważne w której zakochałem, jest dla mnie kim ważnym do cholery widziałaś to nic z tym nie zrobiłaś.
-Przepraszam, robiłam co mogłam.
-Nic nie zrobiłaś, wyprowadzam się...
-Ale Christopher proszę Cię ja na prawdę dowiedziałam się niedawno.
-Nie kłam, jesteś moją siostrą a zachowałaś się jak kompletnie obca mi osoba żyj w swoim świecie.


Anglia : 

Szła ulicami Londynu, szczęśliwa że tu jest inaczej, zacznie nowe życie. Ze swoich oszczędności wynajęła mieszkanie, szybko zaczęła szukać pracy. recepcjonistka to nie jest jej szczyt marzeń ale co zrobi gdy w drodze ma dzieci, nic lepszego nie znajdzie. Może to da jej awans do lepszego świata, pozna kogoś na kim będzie jej zależało ooo stop na Uckerze chyba jej zależało musiało bo pozwoliła aby zrobił jej dzieci.
                                                                            ***

Dziś taka mała niespodzianka, prolog bo zaraz kończy się "Istna gra"