Bądź przy...zawsze - Rozdział 28

Nie mogę uwierzyć, że jesteście takie puste! To ja was tego nauczyłam?

Noc, piątka przyjaciół i mały chłopiec o dużych brązowych oczach czekają na wieści co się dzieje z Dulce.
-To wszystko moja wina, już dawno powinniśmy wziąć ten cholerny ślub a ja to odwlekałem i odwlekałem bałem się że wszystko się spierdoli debil do cholery.- Siedział i płakał jak małe dziecko.
-Ucker, to nie Twoja wina po prosu nie podsłuchała do końca, gdyby dała Ci wyjaśnić wszystko.
-Znasz ją, ona bierze pod uwagę tylko suche fakty, nie interesuje ją nic, wszyscy wiemy jaka jest a ja głupi. - Podszedł do niego syn i mocno przytulił.
-Pacjentka, chce rozmawiać Christianem. - Ucker spojrzał na niego smutnym wzrokiem a jego przyjaciel wszedł bez słowa do sali.
-Hej maleńka, co ci jest ?. - Chciał udawać zabawnego, szczęśliwego.
-Jest ok, nie mogę do końca ciąży nic robić praktycznie, leżeć odpoczywać brać witaminy zero pracy a co najważniejsze nie mogę się denerwować.
-Niedługo Cię zabieramy do domu, zawołam Uckera.
-Nie, nie chce nikogo widzieć, porozmawiaj z May czy z Diegiem mogłabym zamieszkać u was.
-Chyba żartujesz, Ucker się na to nie zgodzi, kocha Cię jak głupi.
-To zwykłe poczucie winy, za kilka dni mają mnie wypuścić powiedz mu że ma się zająć moim synem i niech tu nie przychodzi.
-Powinnaś go wysłuchać do końca.
-Powiedział już wszystko co chciałam wiedzieć, teraz zostaw mnie samą. - Bez słowa opuścił jej salę. Nie zwrócił uwagi na siedzących przyjaciół i wyszedł ze szpitala, jest wściekły że ona taka jest zna ją doskonale jednak zawsze go zaskakiwała.  Połączyło ich to że obydwoje byli zawsze wariatami ona potrafiła ujarzmić jego a on ją a teraz nie poznaje jej. Może inaczej nie umie z nią rozmawiać, nie tak nie może być. Postanowił wrócić przyjaciele stali i patrzyli na niego nie wiedzieli co on robi, wszedł do jej sali.
-Dobra dość, jesteś cholernie uparta teraz słuchaj mnie uważnie ten debil Cię kocha i planuje ślub z Tobą od 3 lat, nie umie dać sobie z tym rady bo jest kretynem boi się że jeśli zostaniesz jego żoną to ten związek się zepsuje. Dodatkowo ma durne pomysły nawet nie bierze pod uwagę ślubu w kościele tylko jakieś wyspy morza, myślał nawet żeby wziąć z Tobą ślub w górach na szczycie i jeśli powiesz mi że on Cię nie kocha to jesteś idiotką.
-Kłamiesz ?. - Spytała ze łzami w oczach.
-Nie kłamię,  to co usłyszałaś w biurze to była prawda bo ten debil na serio boi się ślubu nie wiem co z nim jest nie tak jednak pomyśl. - Zostawił ją samą, ponownie wyszedł tylko tym razem z nadzieją że coś zrozumie.

Nie chciała aby ją odwiedzał, uszanował to, zastanawiał  się jak to będzie gdy wyjdzie ze szpitala wróci do niego wyjaśni jej wszystko i na zawsze będą już razem.  Dziś miała wyjść a on nie był pewny niczego zawsze robił to co chciała tylko teraz ma tak po prostu o nią nie walczyć pamiętał dobrze sytuacje gdy powiedziała mu że jest w ciąży cieszył się jak głupi, dzięki temu wiedział że będzie z nią związany już na zawsze. Jednak teraz obydwoje nie są pewni niczego. Bawił się z synem w ogrodzie nawet to go nie cieszyło.
-Mama - krzyknął chłopiec, Ucker momentalnie się odwrócił, nie mógł uwierzyć w to co widzi, stała i patrzyła na niego swoimi wielkimi oczami.
-Dulce - wydukał.
-Nie Święty Mikołaj, kochanie baw się z tatą a mama pójdzie odpocząć. - Był w szoku, gdy poszła, patrzył co chwile na zegarek czekając na to aby położyć syna już spać. Po 3 godzinach zabawy, nakarmił i wykąpał Diega. Czytał mu bajkę, gdy ona stanęła w drzwiach, patrzyła się na niech nie wiedziała co ma zrobić, była zagubione jednak, czy Chris powiedział Uckerowi to że ona za prawdę a jeśli nie to nie chce go wydać. Nie zauważyła że Ucker przestał czytać synowi,  stał w niebezpiecznej odległości od niej.
-Chyba musimy porozmawiać. - Szepnął jej do ucha, szybko się ocknęła i odsunęła od niego. - Przepraszam nie chciałem Cię wystraszyć.
-Tak musimy porozmawiać, chodźmy do sypialni, tylko niczego nie kombinuj.
-Ja nigdy niczego złego nie robiłem w sypialni. - Usiadła na łóżku, nie wiedziała jak zacząć rozmowę.- No to, co z nami będzie Dulce ?.
-Nie wiem, chce znać prawdę Ucker.
-Jaką prawdę ?.
-To co mówiłeś u siebie w biurze, dlaczego takie słowa wyszły z Twoich ust ?. - Spojrzała na niego smutnym wzrokiem, on uklęknął przy niej i złapał za kolana.
-Nie dokończyłem tego co chciałem powiedzieć i jestem idiotą.

                                                                        ***

Trochę wymuszony no ale jest ;)