Prawdziwi przyjaciele - "To dziecko jest aniołkiem"

Rozdział 12

Co jest do cholery 8:00 rano a ktoś puka do moich drzwi zabijcie mnie ile można, to nie jest dziwne przecież babcia i dziadek wiedzą. 

-Cześć cześć. 

-Diana, co ty tu robisz ?. - Ja chyba śnie albo to dziecko właśnie rzuciło się na moje łóżko. 

-Nie wolno tak, jak się puka trzeba czekać na proszę. 

-Nic się nie stało. - Powiedziałam lekko zażenowana. 

-Jak już Cię obudziliśmy to Diana.

-Tato ja sama. Dzieńkuje za sukienkę śliczna będziesz na moim przedstawieniu ?. 

-Słucham ?. - Na prawdę ?, dziecko moich wrogów mnie polubiło fantastycznie może zostanę najlepszą przyjaciółką jej mamy uppss byłam nią. 

-Właśnie o to chcieliśmy się spytać czy pojawisz się dziś o 10:00 na przedstawieniu, będzie też Anahi. - Ann ma być jego kartą przetargową abym się pojawiła. 

-Plosze, plosze... - Dziecko mnie prosi o masakra. 

-Postaram się przyjść dobrze Diana. 

Cóż makijaż, strój, wysokie obcasy, sukienka tak w tym stroju nie będę na pewno wyglądała jak matka, któregoś z tych dzieciaków, to nie zmienia faktu że idę do przedszkola...

-Kawy ?. 

-A można prosić na wynos ?. - Delikatnie się uśmiechnęłam. 

-Na wynos wychodzisz tak wcześnie, czy to ma coś wspólnego z bardzo wczesną jak dla Ciebie wizytą prawda ?. 

-Diana po prosiła mnie abym przyszła na jej przedstawienie, oczywiście dlatego że sukienka jej sie spodobała. 

-To dziecko jest aniołkiem, taka kochana pomocna a jaka samodzielna, pełna energii. Na prawdę cudowna dziewczynka

- Cóż, śpieszę się buziaki. - Jakoś perspektywa, słuchania o cudownym dziecku Uckera nie jest dla mnie dobrą motywacją aby pojawić się na tym cholernym przedstawieniu Wsiadłam do samochodu i ruszyłam pod to całe przedszkole. Nie mam żadnych odruchów macierzyńskich cóż nawet jeśli widzę te dzieci może kiedyś się to zmieni. Zauważyłam Ann i szybko podeszłam. 

-Hej - przywitałam się i pocałowałam jej policzek. 

-Co tu robisz ?. 

-Tak w wielkim skrócie Diana, jej kreacja i dostałam zaproszenie. 

-Na prawdę May będzie wściekła albo już jest bo właśnie Cię zobaczyła, proszę zróbmy to co kiedyś, za nim jej nie lubiłyśmy. 

-Ahh dla Ciebie wszystko. Co chcesz zrobić ?. 

- Duluś nie wiem, podpalenie włosów już było, a jakbyśmy złamały jej paznokcia ?.

-Anahi wiesz dajmy jej spokój myślę że złamany paznokieć nie popsuje jej humoru jak mój widok i moja kreacja na jej córce. 

-W sumie masz rację, tak też może być, tylko ona jest teraz strasznie wredna, więc może nic na nią nie zadziałać. 

-Spokojnie, sam mój widok doprowadzi ją do furii  

-O dziewczynki witajcie - Co za sztuczna baba o BOŻE pocałowała nas swoimi obleśnymi ustami - Dulce, widzę że zaczynasz zachowywać się jak odpowiednia matka chrzestna jak tu jesteś niesamowite. 

-Mamo, mamo jak wyglądam.

-Och Diana, skarbie jesteś śliczna, skąd ta sukienka ?. Tata dzwonił i nie wiedział co ma zrobić. 

-Ciocia Dulce mi uszyła - Jej wzrok haha jakby mógł zabijać była bym martwa to pewne - i zaprosiliśmy ja z tata. 

-Och fantastycznie, a ja Dulce myślałam że jednak robisz to dla Twojego chrześniaka, który Cię praktycznie nie zna. 

-To że tu jestem dla Diany nie oznacza że dla niego nie.  Anahi kochanie chodź usiądziemy zaraz się zacznie show.Wybacz nam ale musimy dokładnie obejrzeć występ Paricia i patrzeć jak prezentuje się moja sukienka na Twojej córce. - Zostawiłyśmy ją samą zadowolone z siebie to pewne stare czasy wracają a my mamy niezły ubaw. 

-Jesteś moją diablicą.

-Myślę że to było lepsze niż złamany paznokieć. 

-To było boskie. Zapomniałam już jak to jest walczyć o swoje zdanie. 

-Skarbie, wszystko nadrobimy a teraz oglądaj  - Wróciłam do domu wykończa, przedstawienie i poczęstunek był męczący jak dla mnie, za dużo się tam działo a ja raczej wolę ciszę i spokój jestem oazą spokoju. Diana wyglądała pięknie i zagrała również zniewalająco, bardzo się cieszę że tak wspaniale prezentowała się w mojej sukience. Po za tym May był wściekła i niezadowolona po za tym chyba zrobiła wielką awanturę Christopherowi za to że poprosił mnie o pomoc. Lecz nic na to nie poradzę jestem po prostu dobrą przyjaciółką. Położyłam się do łóżka wykończona po ciężkim  dniu i dostałam sms 

Ucker : 

W ramach podziękowań zapraszam na kolację co ty na to ?. 

Ja:

To wszystko przez sukienkę, nie musisz dziękować. 

Ucker:

Chce, Ci dziękować, mam za co bo sprawiłaś że moje dziecko było bardzo szczęśliwe tego dnia a ona jest dla mnie najważniejszą kobietą na świecie. 

Ja:

Skoro tak stawiasz sprawę to się zgadzam kiedy i gdzie ?. 

Ucker : 

Sobota, 19:00 będę pod Twoim domem, pojedziemy do restauracji 

Ja:

Może umówmy się w restauracji

Ucker ; 

Mieszkamy obok siebie więc nie rozumiem czemu ale skoro tak chcesz to dobrze. 

Ja: 

To jaka knajpa 

Ucker : 

Lukrecja 

Ja:

Moja ulubiona, idę spać dobranoc 

Ucker: 

Pamiętam że Twoja ulubiona, buziaki Duluś. 

Zasnęłam z wielkim uśmiechem na twarzy, to bardzo miły gest z jego strony na prawdę. Chodź czy zrobiłam dobrze zgadzając się na to, przecież unikałam go tyle czasu. A teraz tak nagle po prostu mówię tak spotkajmy się nie mam z tym żadnego problemu. Jeśli to odwołam on będzie wiedział że boje się spędzać z nim czas sam na sam, a nie chce pokazać tego. Jestem silną kobietą, dam radę oby. 

                                                                           ***

Szczęśliwego nowego roku kochani :). Zaraz mamy rok 2017 i to już ostatni rozdział w tym roku oczywiście :D. Kochani więc widzimy się z kolejnym rozdziałem w 2017. Komentujcie i jeszcze raz szczęśliwego nowego roku :* xoxo

Prawdziwi przyjaciele - "Miło było Cię zobaczyć."

Rozdział 11

Momenty, kiedyś jest się na prawdę szczęśliwym cóż takie chwile trzeba zapisywać jak w notesie. Kolejny cudowny pomysł Dulce tak mogę sama sobie przybić piątkę. Niedziela, piękna pogoda, słońce świecie wspólnie siedzimy w moim ogrodzie. Siedzimy przy stole śmiejąc się i rozmawiając, patrząc jak Patricio i Elen bawią się ze swoim tatą a ja mam chwile z Anahi.
-Zaczął wracać na noce do domu wiesz jak się cieszę.
-Nawet nie wyobrażasz sobie jaką mi to daje radość.
-Cieszę się że możemy razem z Tobą i Twoimi dziadkami spędzać czas, to taka całkowicie pełna rodzina.
-Plus tego że Twoje dzieci zastępują moim dziadkom własne wnuki. - Ann zaczęła się śmiać.
-Zawsze marzyłaś o szczęśliwej rodzinie.
-To prawda, jednak zbyt wiele się wydarzyło nie jestem gotowa na posiadanie dzieci.
-Byłaś w wieku 24 lat a mając 30 to nie ?.
-Jej Ann musimy drążyć ten temat ?.
-Jej Dulce musimy.
-Po prostu, nie potrafię okazać uczuć mężczyźnie. Co innego uprawiać z kimś seks a, co innego powiedzieć że się kogoś kocha.
-Mówisz to mi, Alfonsowi czy Christianowi.
-To nie to samo okej, kochałam raz. Wiem co to miłość w nikim później nie byłam tak zakochana jak w Uckerze, znaczy ja już nic do niego, nie czuję tylko wiesz ta więź była jednak tworzona przez długi okres czasu. Nie udało mi się utrzymać przez 6 lat z nikim długiej, bliskiej znajomości, dlatego uważam że nie jestem gotowa na małżeństwo i na dzieci. To wręcz oczywiste.
-Oni się rozwodzą, nie uważasz że wróciłaś w odpowiednim momencie ?,  może to pora na to aby zacząć z nim od nowa.
-Nie wydaje mi się, jesteśmy innymi ludźmi ja duszę się w związku, nawet moja praca wskazuje na to że nie lubię być ograniczeń. Sama wiesz jak jestem jak to mówi Chris jestem ptakiem.
-Tak, tak a ja motylem Dulce dusiłaś się w innych znajomościach Ucker nigdy Cię nie ograniczał robiłaś co chciałaś.
-Powiedz mi jak ja mogłabym z nim być skoro jest potrzebne zaufanie a ja bym myślała że ma inne drugi raz nie mogłabym przeżyć takiego załamania. To że jestem silna nie oznacza że tak bardzo aby przeżyć tą samą krzywdę drugi raz.
-Nie popełniłby tego samego błędu ponownie, żałował tego co się stało.
-Słuchaj on ma córkę, która powinna być dla niego całym światem i tyle. Nie ma o czym rozmawiać.
Prawdą jest to że trzeba brać odpowiedzialność za swoje czyny tak samo powinien robić Christopher, dlatego uważam że te rozmowy są bez sensu. Spokój, czasami mi go brakuje ale również jest on potrzebny szczególnie że po uroczym "rodzinnym" spotkaniu postanowiłam coś zaprojektować można powiedzieć że praca zagłusza moje wszystkie potrzeby nawet seksualne. Dość zabawne praca bardziej podniecająca niż seks tak to może być tylko i wyłącznie mój przypadek.
-Przepraszam czy możemy Ci przeszkodzić ?. - Dzień pełen niespodzianek tak ta jest aż zbyt wielką niespodzianką.
-Kto was tu wpuścił ?.
-Twoja babcia, mamy mały problem, wiem że jest strasznie późno ale Diana przypomniała sobie że jednak jutro ma ważne przedstawienie a nie w przyszłym tygodniu. Wszystkie sklepy są zamknięte i wypożyczalnie. Pomogłabyś nam ?. - Moje życie to jeden wielki pech wielki ogromny masakra zabicie mnie. Uśmiech.
-Oczywiście z wielką przyjemnością wam pomogę, powiedz mi skarbie grasz w tym przedstawieniu?.
-Ksieźniczkę.
-Czyli, strój różowy, postaram się abyś miała najpiękniejszą sukienkę. Wezmę Twoje wymiary i pójdziesz do mojej babci. - Szybko zmierzyłam ją i narysowałam sukienkę księżniczki. Projektowanie dla dzieci jest trudne, tylko zastanawiam się z czego ją uszyję. Ooo mój Boże mam genialny pomysł pobiegłam szybko na strych i wyciągnęłam swoją starą sukienkę z przedstawienia, zeszłam na dół i zaczęłam ją obrabiać. Cieszę się że lubię dodatki i doczepiam zawsze coś do zwykłych bluzek, dlatego wyciągnęłam wszystkie swoje koraliki i wstążki, zaczęłam przyszywać, coś sama dawno nie szyłam. Nie pamiętam jaką mi to frajdę sprawiało skupiłam sie tylko na projektowaniu.
-Dulce przepraszam że Ci przerwę ale Diana zasnęła u was w  salonie.
-Mhm, mhm ciii. - Zaczęłam go uciszać, pracuje a gadanie mnie troszeczkę irytuję  5,4,3,2,1... - I jak ?.
-Zapomniałem już jaką wielką frajdę sprawia Ci Twoja praca.
-Podoba się czy nie ?.
-Idealna, na prawdę Dulce jestem Ci wdzięczny. - Przytulił mnie oj to już za dużo.
-Tak, tak jesteś mi wdzięczny, weź ją i jak nie będzie pasowała wpadnij rano to skrócę czy coś. No to pa, fajnie było Cię zobaczyć.
-Dulce, to może porozmawiamy tak aby wykorzystać tą okazję ?.
-Nie, nie, nie pa pa - Wypchnęłam go za drzwi, i zamknęłam je przed jego nosem.
-Miło było Cię zobaczyć. -Powiedział cicho. Uff poszedł sobie wielka Dulce nadal wielką jest.

                                                                             ***
Jest rozdział, pod ostatnim trochę mnie zawiedliście no ale cóż... o to długo wyczekiwanie spotkanie Dulce i Uckera ;)

Prawdziwi przyjaciele - "Duża ilość bitej śmietany i owoców wskazana"

Rozdział 10 

Czasem wydaje mi się że na prawdę popełniłam w życiu zbyt wiele błędów. Jednak nie wiem czy poradzę sobie z kolejnymi problemami wysłanie Ann i Alfonsa na terapię było czymś dobrym przynajmniej mi tak się wydaje. Chodź on jest wściekły, lecz Anahi wygląda bosko, i tryska energią.
-Jak idzie kolekcja skarbie ?
-Och dziadku jestem szczęśliwa że tak wszystko się układa, teraz projektuje ubrania specjalnie dla Anahi.
-Dlaczego ?. Nie łatwiej było by wam iść po prostu na zakupy.
-Ledwo, tydzień temu wyciągnęłam ją do kosmetyczki i fryzjera, zakupy to będzie cięższa sprawa. Dlatego postanowiłyśmy że coś dla niej zaprojektuje. Znam jej gust, styl więc cóż jestem w połowie.
-Jesteś taka zdolna.
-Nie przesadzajmy dziadku, chce jej wynagrodzić w jakiś sposób brak mojej osoby więc staram się jak mogę.
-Widziałem ich ostatnio na spacerze rodzinnym to jakaś nowość.
-Tak, można powiedzieć że to moja zasługa malutka.
-Jestem z Ciebie dumny. zaczęłaś pomagać swoim przyjaciołom duma mnie rozpiera. Wszystko powoli wraca do normy dzięki Tobie.
-Dziadku, moje ego zaraz będzie zbyt duże.
-Och och wysoką samoocenę się ceni. - Uwielbiam rozmowy z nim i jego wsparcie jest dla mnie największym autorytetem.
-Pójdę otworzyć drzwi, bo zaraz ktoś zrobi nam dziurę w dzwonku.
-Pogadamy ?.
-Czekałam, i się doczekałam tak bardzo cieszę się że przyszedłeś do mnie.
-Zapraszam Cię na lody.
-Alfonso na prawdę lody ?. - Byłam zachwycona.
-Duża ilość bitej śmietany i owoców wskazana. - Szybko poszłam się przebrać, jestem taka szczęśliwa że przyszedł bo ja nie miałam odwagi po tej ostatniej sytuacji. -Cieszę się że wróciłaś.
-Ja się cieszę że mogę was wszystkich zobaczyć.
-Dulce, ja nigdy nie chciałem skrzywdzić Ann, na prawdę tylko ta praca, mecze, nie można popełnić żadnego błędu, do tego dzieci Patricio, który zachowuje się jakby nie potrafił by nic zrobić wieczne płaczę Elen. Dlatego piłem, znaczy pije i czasami pogram.
-Ta terapia coś pomaga ?.
-Cóż jesteśmy codziennie u tego faceta znaczy staramy się być jak najczęściej bo czasami mi coś wypadnie. Zaczynam powoli opowiadać o tym co czuje.
-Rozmowa o uczuciach jest czymś bardzo trudnym.
-Właśnie Dulce, niby jestem odważny a nie potrafiłem Ci wyznać prawdy o Uckerze i May. Nie chciałem abyś cierpiała a tak na prawdę zachowałem się jak chuj Dulce.

- Było minęło. - Doszliśmy do naszej ulubionej lodziarni, gdy usiedlismy ponownie wrócił temat. 

-Bardzo cierpiałaś, ja nie mogłem przy tym być. Na prawdę chciałem Ci powiedzieć ale Dulce nie potrafiłem Cię zranić prawda. 

- Rozumiem, nie mam do Ciebie żalu po prostu zawsze traktowalam Cię bardzo wyjątkowo i nie rozumiałam na początku że mimo wszystko w jakiś sposób zrobiłeś to dla mojego dobra. 

- Anahi dała mi wtedy takie kazanie, ciężko jest być wobec wszystkich szczerym a prawda boli a ja chciałam aby ominął Cię ten ból. 

- Dzięki tej sytuacji zmieniłam się. Przestałam ufać ludziom tak jak kiedyś. 

-Do Uckera przez te 5 lat wraca Karma. 

- Związek z May mu się nie udał. 

- Starał się ale każdy z nas się zmienił.
-Dulce ja się zmieniłem bardzo, nie jestem już taki jak kiedyś, przestałem się liczyć z moimi bliskimi.
-Zauważyłam. - Cóż nie będę z siebie robiła idiotki.
-Ty zawsze jesteś taka bezpośrednia, nie udajesz nikogo tu właśnie nam takiej osoby brakowało. Twój wyjazd wiele zmienił, wszyscy się w sobie zamknęli i przestali rozmawiać.
-No dobrze jednak spotkaliśmy się tu aby porozmawiać dokładnie o czym ?.
-O tym, kochanie że widzisz rozmawiam z tym cholernym terapeutą, nie byłem przez ostatnie dni w kasynie bo obiecałam to Ann. Nigdy nie miałem większego problemu z alkoholem no wiesz tak jak każdy pije ale chodzi o Ciebie. Widzisz miałem osobną rozmowę no wiesz z kim i powiedział że Twój wyjazd miał na mnie bardzo negatywny wpływ ponieważ traktowaliśmy się jak rodzeństwo. Za bardzo starałem się przez pewien okres chronić Ciebie i Anahi  czy Chrisa dlatego się oddaliłem. Z Chrisem przestałem rozmawiać, ty wyjechałaś a Anahi sam skrzywdziłem naprawie to wszystko.
-Chciałabym abyś nie ograniczał Patricia.
-Nie rozumiem ?.
-Może nie znam go dobrze, lecz to motyl pamiętasz Christian tak zawsze mówił na Anahi on jest taki sam. Wierzę w to że zrozumiesz. Nie wolno Ci podnosić na niego ręki, bo jest inny, ta jego inność polega na wyjątkowości, szczerości.
-Dulce ja wiem jak wychować dzieci.
-Okaż im trochę uczucia, bardzo tego potrzebują, spędzaj z nimi czas ciesz się życiem bo ono nie trawa wiecznie Alfi - Przytulił mnie mocno do siebie.
-Bardzo tęskniłem za Tobą i Cię kocham siostro
-Ja Cię kocham i bardzo tęskniłam bracie.

                                                                              ***
Jak dla mnie ten rozdział jest przełomowy jeśli chodzi o relacje z Alfonsem, pokazuje też wielką przyjaźń Dulce i Alfonsa. Kochani to jest rozdział świąteczny ponieważ nie będę miała jak wstawić później to on pojawia się dziś. Dodatkowo kolejny będzie w poniedziałek bądź w następny wtorek.
A teraz, zdrowych, spokojnych świąt w rodzinnej atmosferze cieszcie się prezentami Wesołych świąt :* :*

Prawdziwi przyjaciele - "Nie wyjdę dopóki wam nie pomogę."

Rozdział 9 

Moje relacje  z Anahi się poprawiły chodź cały czas gryzie mnie to co powiedziała zastanawiam się jak jej pomóc jak im pomóc. Dlatego dziś mamy poniedziałek dzieci w szkole albo przedszkolu, nie mam pojęcia gdzie dzieci w ich wieku chodzą o mój Boże chyba byłabym okropną matką. Stoję pod jej domem i dzwonie tym cholernym dzwonkiem a tu nic.
-No nareszcie, ile można czekać, o MÓJ BOŻE Ann co się stało ?.
-Do cholery otworzyłaś te drzwi, kto przeszkodził nam w rozmowie kurwa.
-Alfonso, co za agresja.
-A to ty Dulce. - I proszę Panu Herrera nagle zabrakło języka w gębie niespodzianka.
-Możecie mi wytłumaczyć co tu się dzieje ?.
-Dulce nic, przyjdź później.
-Nie wyjdę dopóki wam nie pomogę.
-A ty co rozpowiadasz wszystkim o naszych problemach małżeńskich i rodzinnych...jesteś żałosna
-Alfonso uspokój się, chce wam pomóc tylko musicie sobie przypomnieć początki związku, te dobre chwile.
-Kim ty jesteś, żeby mu kurwa mówić co ja mam robić.
-Jestem osobą, która wam pomoże dokładnie wskaże wam drogę pójdziecie na terapie. - Robi się groźnie, nic na to nie poradzę że ona ma jakieś problemy psychiczne
-Żaden debil nie będzie mi mówił jak mam się zachowywać wobec ważnej żony.
-To nie debil tylko terapeuta.
-Idę do pracy, nie wiem czy wrócę na noc. Lepiej uważaj co mówisz swojej przyjaciółce. - Trzasnął drzwiami i zostawił nas same. Tego się nie spodziewałam, jestem w szoku on zachowuje się okropnie, to nie jest mój stary Alfonso, brat, przyjaciel osoba, której mogłam ufać
-Przepraszam to za mało abyś mu wybaczyła to zachowanie ?.
-Jutro umówię was na terapie z najlepszym terapeutą jakiego znam okej ?. A dziś zabieram Cię na dzień pielęgnacji. - Ann szybko się ogarnęła i ruszyłyśmy do naszego kiedyś oczywiście ulubionego salonu piękności. Spędzimy dzień razem, najlepsze przyjaciółki na zawsze. Tego mi strasznie brakowało, ale widzę w jej oczach odrobinę szczęścia.
-Tylko o 15:30 musimy najpóźniej wyjść bo dzieci trzeba odebrać.
-Mój dziadek, je odbierze, przecież muszą mieć jakiś męski autorytet. -Delikatnie się uśmiechnęłam, widzę jej nie zbyt szczęśliwą minę ale co zrobię skoro chce sprawić jej radę
-Dzień dobry od czego zaczynamy ?.
-Cóż ta Pani zaczyna od maseczki na twarz, następnie manicure i pedicure hybrydowy oczywiście a na sam koniec zadbamy o jej włosy dobrze ?. - Ślicznie wyrecytowałam, Ann będzie najpiękniejsza, będzie taka jak kiedyś
-A dla Pani ?.
-Cóż ja tylko manicure i pedicure i coś z włosami. - Cieszę się niesamowicie bo po pierwsze spędzimy dzień razem, po drugie Anahi będzie wyglądała jak człowiek. Jest zbyt śliczna aby ukrywać swoją urodę. To piękna kobieta, nikt jej tego nie może odebrać jej siły, pragnień i wielkiego serca. Zrobię wszystko aby powróciła moja stara przyjaciółka z wielką energią a nie tylko kura domowa, terroryzowana przez swojego mało rozgarniętego męża.

-Wyglądasz pięknie, teraz zakupy.
-Na prawdę ?.
-Właśnie taka Ciebie pamiętam teraz kierunek centrum handlowe.
-Dulce, już jest późno na prawdę muszę wrócić do dzieci.
-Anahi ja Cię muszę namawiać na zakupy nie wierzę.
-Dulce na prawdę muszę wrócić już do domu, przygotować kolację po drodze zrobię zakupy.
-Jesteś za bardzo uparta myszko ale będę mogła Ci zaprojektować nową garderobę.
-Ty chyba żartujesz ?.
-Wiedziałam że się zgodzisz kwiatuszku to cóż teraz, zakupy w spożywczym i odbieranie dzieci.
-Myślisz że ta terapia to jest dobry pomysł ?.
-Myślę że dzięki niej coś się poprawi w waszym małżeństwie, uwolni się od nałogów. Będzie tak jak kiedyś. Obiecuje Ci postaram się zmienić Twoją przyszłość ponownie będziecie szczęśliwym małżeństwem a może kiedyś przyjdzie na świat wasze 3 dziecko.
-Nie przesadzaj starczy nam dwoje.
-Może to trzecie zacznie wychowywać co ?. - Upss tego chyba nie powinnam mówić, no ale co zrobię skoro taka prawda, może gdyby pojawiło się trzecie to Alfonso zaczął by się zachowywać jak ojciec a nie jak psychopata
-Dulce.
-Tylko głośno zadaje sobie pytania... to chyba oczywiste. - Jak dla mnie oczywiste, nie będę się przejmowała tym co ona gada.
-Jesteś taka upierdliwa, okropna.
-Też Cię kocham skarbie mój.
-Ja wierzę w to że będziesz miała dziecko z Uckerem wy się kochacie.
-Ann to nie ta bajka, ta historia się skończyła i nic tego nie zmieni.
-Dulce historia waszej miłości nigdy się nie skończy, kochacie się bardzo on popełnił błąd jednak cóż i tak kiedyś może zostaniesz jego żoną.
-Ja nie wierzę w małżeństwa najlepiej mi jest samej.
-Będziesz kiedyś z Christopherem ja to wiem. - Zaczynam się wkurzać wracamy do rozmów z przed naszych związków. W sumie może i się wkurzam ale cholernie ją kocham i cieszę się nawet z takich małych głupot mój motyl. Lecz prawdą jest to że nie chce mieszać się w relacje Ucker Maite jak trzymam wobec niego dystans jestem szczęśliwa. Będę się starać aby nie był zbyt blisko mnie, bo nie wiem co wtedy mogłoby się wydarzyć, mimo lat moja słabość do niego nie opadła, wzmocniła się. Był moją miłością życia, tylko jego kochałam, ale nie chce niszczyć mu życia, każdy z nas ma swoje pragnienia i marzenia. Ja już dorosłam i nie postawie na niego wszystkiego jak kiedyś, wole osiągać swoje własne sukcesy.

                                                                              ***
Witam rozdział 9 się pojawił. Kochani tak jak pisałam skupia się na relacji Anahi i Poncha ale niedługo się to zmieni. Komentujcie xoxo

Prawdziwi przyjaciele - "Fajnie że mogę Cię poznać."

Rozdział - 8 

Postanowiłam że skończę przynajmniej na ten moment z poszukiwaniami tajemnicy rodzinnej. W centrum znalazłam, idealne miejsce na sklep i szwalnie duże i przestronne więc jestem zadowolona. Zatrudniłam najlepsze szwaczki w Meksyku więc moje nowe projekty zaczynają się robić, niedługo wielkie otwarcie. Wydaje mi się że wszystko na prawdę idzie w dobrą stronę. Zaczynam żałować, że wyjechałam bo nie sądziłam że aż tak bardzo oddaliłam się od Ann, Chrisa no i oczywiście Alfonsa. On był dla mnie jak brat i przyjazna dusza, teraz jest dla mnie obcą osoba, która bardzo chce go poznać od nowa, dowiedzieć się jakie ma problemy, pomóc.
-Kawy ?.
-O tak babciu proszę.
-Musisz zwolnić tępo, kochanie za dużo pracujesz.
-Babciu cieszę się że już lepiej się czujesz jednak, nie możesz zbyt wiele robić.
-To tylko kawa skarbie.
-Cóż, w twoim wieku najmniejsza choroba jest groźna a robienie kawy jest czymś ciężkim.
-Dulce proszę Cię, chciałam iść na zakupy jednak dziadek mi nie pozwolił.
-Jeśli dziadka nie ma powiesz mi co się stało z Alfonsem i Anahi i ich szczęśliwym małżeństwem?.
-Skarbie, ona cierpi w tym małżeństwie kocha go jednak wiele razy płakała mi w ramię i mówiła jak Cię potrzebuje.
-To dlaczego nie zadzwoniła, nie powiedziała że mnie potrzebuje ?.
-Ponieważ, wiedziała że cierpisz po rozstaniu z Uckermannem, czekała abyś wróciła sama gdy będziesz gotowa. Nie spodziewała się jednak że będzie to trwało tak długo.
-Czyli, potrzebuje mojej pomocy, muszę do niej iść.
-Kochanie poczekaj aż sama przyjdzie do Ciebie wtedy opowie Ci wszystko.
-Babciu jestem tak bardzo zagubiona, przyjechałam do innego miejsca, było tu inaczej.
-Wiem skarbie ale przystosujesz się do wszystkiego, do całego tego bałaganu.
-Oby.
-Uwaga kupiłem genialne pączki z marmoladką.
-Do kawy, na śniadanie idealnie jestem zachwycona, staruszku. - Czuje się z nimi na prawdę dobrze, jestem zadowolona, wzięłam pączka i kawę ruszyłam do mojego "gabinetu" aby skupić się na pracy. Muszę tworzyć nowe projekty, spełniać się zawodowo robić to co kocham, projektować. Cieszę się z tego co mam i korzystam z chwili.
Skończyłam dość wcześnie jak na mnie, tylko i wyłącznie dlatego że moi kochani dziadkowie wołali mnie na kolacje no i nie pojawiłam się na obiedzie a to jest karygodne nie mogę wpaść w anoreksje tak przynajmniej oni uważają.
-Dobrze że zeszłaś bo mamy gości.
-O Ann co ty tu robisz?.

-Alfonso ma dziś nocne nagrania dlatego wpadłam z dzieciakami. 

- Fajnie - Czy to dziwne że czuje się dość niezręcznie sama nie wiem ale chciałabym jakoś się z nią dogadać pomóc.
-To prawda że jesteś moją chseznom razem z ujkiem Uckerem.
-Zgadza się kochanie.
-Fajnie że mogę Cię poznać. - Uroczy chłopiec, taki delikatny, mój prawie syn będę musiała naprawić relacje z nim skoro jest moim chrześniakiem.
-Jedźcie dzieci jedźcie.
-Ann co myślisz o spacerze po kolacji.
-To świetny pomysł, my z Leonem, z miłą chęcią przez pewien czas zaopiekujemy się dzieciakami.
-Nie chciałabym się narzucać z opieką nad dziećmi.
-Dla nas to czysta przyjemność kochamy je jak własne prawnuki, upss Dulce jeszcze się nie postarała o nie dla nas. - Moja babcia to za bardzo sarkastyczna kobieta, już wiem dlaczego bardziej brakowało mi dziadka on nie na namawia mnie na założenie rodziny.
-Babciu przyjdzie jeszcze czas na dzieci.
-Nie jesteś już aż tak młoda powinnaś mnie męża i przynajmniej jedno dziecko dokładniej córkę. W naszej rodzinie kobiety zazwyczaj rodzą dziewczynki jedynaczki oczywiście.
-Dlatego też jesteśmy samolubne i wredne. - Uśmiechnęłam się delikatnie, można powiedzieć że wszystkie złe cechy dziedziczy się po kobietach w mojej rodzinie a nie mężczyznach w sumie to moja mama jest wredna a nie tata, tak samo jest z babcią i dziadkiem. Obawiam się że na gdy będę w ich wieku po prostu, będę odbiciem lustrzanym.
-Dobra Anahi, chodź nie będzie nas tylko 30 minut.
-Bądźcie grzeczni  proszę.
-Często przychodzisz do mich dziadków ?.
-Czasami, wiesz jak czujemy się samotni chce aby dzieciaki miały jakiś autorytet mężczyzny gdy nie widzą ojca.
-Czyli tym autorytetem jest mój dziadek.
-Patricio bardzo go lubi, uczy go czasem gotować Elena jest za mała aby rozumieć pewne kwestie jednak wiesz...
-Czemu on tak dużo pracuje ?.
-Chce aby dzieci miały wszystko co najlepsze.
-Miłość też im jest potrzebna.
-Uważa że miłość dostają ode mnie jego cześć finansowa wystarczy.
-Anahi, będę szczera nie wyglądasz na osobę, która by miała dużo pieniędzy..
-Jak to ?.
-Cały czas dres, mam nawet nie za bardzo zadbane włosy.
-Wiesz dzieci.
-Dzieci to nie wszystko, nie musisz mówić wszystkiego powiedz tylko tą część, która Cię najmniej boli. - Spojrzałyśmy w swoje oczy a ona zaczęła swoją recytacje.
-Alfonso gdy nie wraca na noc do domu to siedzi w kasynie, ma problemy z alkoholem i nie chce podać się terapii. Uważa że mam zepsuty charakter i jestem za słaba, i Patrico jest taki sam dodatkowo, że Elena jest silna i lepiej radzi sobie ze wszystkim chodź ma 4 latka.
-Bije Cię ?.
-Dulce...
-Bije Cię ?.
-Nie chciał mnie nigdy uderzyć, chce bić Patricia aby był silny lecz zawsze staje w jego obronie.
-Och Ann przepraszam że nie wróciłam wcześniej. - Przytuliłam ją bardzo mocno, łzy spłynęły z moich oczu - Nie zostawię Cię już nigdy skarbie obiecuje pomogę Ci.

                                                                   ***
Okej, okej jest rozdział informacja jest taka że najbliższe o ile się nie mylę 3 rozdziały będą bardziej kierowane ku Anahi i Alfonso lecz mogę wam zdradzić że po rozwiązaniu problemów rodziny Herrera pojawi się relacja Dul i Uckera. Miłego czytania komentujcie kolejny w sobote xoxo :) 

Prawdziwi przyjaciele - "zaczynam żałować, że wtedy uciekłam."

Rozdział 7 

Zazwyczaj się słucham dziadka, zazwyczaj jednak konfrontacja z Maite po takim czasie mnie przeraża. Będę szczera sama ze sobą czyli nigdy nie wybaczyłam jej zdrady, w końcu była jedną z moich najlepszych przyjaciółek to jest boli mnie to że tak mnie skrzywdziła Jednak skoro dziadek chce abym coś odkryła i oczywiście nie mówi mi tego wprost ja to odkryje jeszcze wszyscy się zdziwią. Gdy tylko odczekałam odpowiednią chwilę poszłam na strych skoro moja rodzinna też ma jakieś tajemnice będę łączyła wszystko co wiem ze sobą. Strych nigdy nie mogłam tu wchodzić, tak samo jak do piwnicy ale cóż do piwnicy pójdę, jutro w nocy. Okej co my tu mamy dużo kartonów, zajrzę do wszystkich najpierw ten największy, zdjęcia, zdjęcia, zdjęcia od dziecka byłam ładna, i podobna do mamy a to co lubię intrygi i tajemnice a ten list jest bardzo stary.

Droga Penny, 
Bardzo za Tobą tęsknie, jest tu bardzo ciężko pracuję dość dużo chce aby nasza rodzina miała za co żyć i abyś ty mogła zacząć normalnie funkcjonować. To co nas spotkało było czymś strasznym, jednak zawsze będę Cię kochał i wspierał. Pokonamy każdą trudność, mam nadzieje że uczęszczasz na terapie a nasza, nie wiem czy tak mogę pisać ale nasza córka będzie miała szczęśliwe dzieciństwo nigdy nie dowie się prawdy. Pojawię się przed Twoim porodem. 
                                                                                                                                 Ściskam Leon 

Stop czy to oznacza że moja mama nie jest prawdziwą córką dziadka, o fack a jeśli babcia go zdradziła.... Może dlatego zawsze mama była dość specyficznie traktowana przez dziadka, nie w sumie to źle myślę dziadek dobrze ją traktował to babcia źle ją traktowała zawsze inaczej a mnie dość dobrze. Gdzie tu logika ja się pytam ?. Muszę dobrze pomyśleć, i przypomnieć sobie chwile z dzieciństwa, gdy rodzice przyjeżdżali, bo kiepsko pamiętam momenty gdy mieszkali. Po za tym to co znalazłam przedyskutuje z dziadkiem, babcia jest zbyt słaba na rozmowy nie wiadomo do czego by to doprowadziły.
Rano tak dla mnie 9:00 to jak środek nocy, cóż nie mogłam spać po tym co odnalazłam, na strychu szybko się ogarnęłam i postanowiłam pogadać z dziadkiem na ten poważny temat.
-Może tak dziadku wybralibyśmy się na spacer ?.
-Co za zmiana, chcesz babcie zostawić samą ?.
-Nie do końca, Chris się nią zajmie.
-No dobrze.
-Za 15 minut. - Uff udało się, jetem z tego powodu zadowolona, będę mogła porozmawiać z nim szczerze a babcia nie będzie się denerwowała.
Wnuczka i jej dziadek, przypomina mi się dzieciństwo coś wspaniałego.
-Opowiedz mi historię poznania babci.
-Znasz ją doskonale Dulce tak jak ja znam Ciebie, do rzeczy.
-Musisz być taki. No dobrze, tylko się nie denerwuj, byłam wczoraj na strych i znalazłam ten list chce wiedzieć czy jesteś prawdziwym ojcem mamy.
-Dulce, chodź usiądziemy.
-Zawsze byłeś ze mną szczery obiecuj że nie zdradzę nikomu tajemnicy, ale możesz mi to opowiedzieć.
-Och Dulce, to były inne czasy, nie zrozumiesz.
-Zrozumiem, opowiedz mi proszę.
-Dulce. jeśli dziecko wychowasz to ono jest Twoja, ja uważam że mama jest moją córką, nie zmienią tego żadne geny, badania krwi. Babcia została bardzo skrzywdzona przez pewnego mężczyznę ja przy niej byłem Twoja mama to moja córka tyle ci powinno starczyć.
-Czyli dokładnie mi nie opowiesz co się wydarzyło ?.
-Jestem pewny że prawda zawsze wyjdzie na jaw nawet ta bardzo skrywana. Jestem już stary, zmęczony a kiedyś dowiesz się prawdy.
-Dziękuję że przynajmniej tyle mi powiedziałeś, bo kocham Cię jak nikogo innego nie ważne jest to czy jesteś moim biologicznym dziadkiem.
-Widzisz Dulce, powiedziałem Ci ostatnio że nie chce abyś była z cóż Christopherem ale spójrz tam, Maite z Dianą czasami osoba, która nie jest prawdziwym rodzicem kocha bardziej.
-Przecież, nie chciałeś tego abym z nim była po tym jak mnie skrzywdził.
-Nie chce dalej, lecz wiem że nadal go kochasz a mimo wszystko ta mała osoba może was połączyć.
-Dziadku Diana kocha swoją mamę spójrz tylko.
-Widzę jak Maite ją szarpie...
-Mamusiu patrz to ta Pani co była wczoraj patrz. - May zerknęła i uśmiechnęła się sztucznie.
-Dzień dobry.
-Witaj Maite, cześć Diana jak Twoja lalka wyzdrowiała ?.
-Taak jest super zdrowa.
-Nie miałam okazji aby podziękować za opiekę nad Dianą, gdy mój mąż zapomniał ją odebrać z zajęć.
-Dla nas to przyjemność opiekować się tak grzeczną dziewczynką.  - To jest dziwne, mój dziadek normalnie rozmawia z May a nie może z Uckerem.
-Musimy już iść do widzenia. - Na prawdę niczego już nie rozumiem.
-Jak to jest możliwe że tak się dogadujecie.
-Widzisz skarbie ona tak na prawdę do końca nie jest złą osobą, wybaczenie jest ważne tylko potrzebne jest od nowa zaufanie. Ja zaufania nigdy nie będę miał do Uppfermangrama.
-Dziadku nazywaj go normalnie proszę Cię, ja mu też nie ufam ale jednak kiedyś był moim przyjacielem.
-Przyjacielem, powiem Ci jedno Maite ma cząstkę dobroci tylko w tam tych czasach była bardzo zagubiona.
-Ty wiesz wszystko a ja zaczynam żałować, że wtedy uciekłam.

                                                                          ***
Wybaczcie za opóźnienie ale już rozdział jest miłego czytania :).  xoxo

Prawdziwi przyjaciele - "dupek Uppfermangram "

Rozdział 6 

-A pamiętasz to, nie wierzyłam że na prawdę przebierzecie się za kobiety.
-Daj spokój, ja z Uckerem nie mogliśmy się powstrzymać przecież to był zakład musieliśmy go wygrać po za tym później kupiłaś nam dużo alkoholu więc było warto.
-Chciałabym żeby nasze spotkania wyglądały jak kiedyś, oni nie potrafią się bawić.
-O proszę uważasz tak samo jak ja, czekaj patrz na to  dzień kiedy Alfonso poprosił Ann aby byli parą, był taki romantyczny pomagaliśmy mu z Uckerem.
-Tak pamiętam Alfi planował to dobre kilka miesięcy, patrz tu występ Anahi na zakończenie roku, cała szkoła była zachwycona jej głos i tak pięknie grała na pianinie.- Aż łza zakręciła mi się w oku
-Brakuje mi tego, najbardziej siedzenia na tym wielkim murzę przy szkole,  palenie jonitów, papierosów picia wódki, uciekanie przez policją rodzice mieli z nami ciężko chodź zawsze dobrze się uczyliśmy.
-O proszę tak nazywa się wasze musimy odpocząć - Szybko odwróciliśmy i Ucker stał na swoim tarasie i palił papierosa. Trochę się zestresowaliśmy.
-Nie dla nas drętwe imprezy my to nie wy, ty. -Uśmiechnęłam się sarkastycznie
-Oj, oj wyczuwam nutkę sarkazmu to przykre.
-Ucker idź sobie rozmawiamy nie potrzebujemy tu Ciebie. - Odpysknęłam mu.
-Też chce pogadać i się pośmiać, przeskoczył przez żywopłot. Pokażcie co tam macie. - Usiadł obok mnie, nie wydaje się to dziwne że usiadł obok mnie zadowolony, dupek. - Wspomnienia, proszę czasy liceum, oo jaki byłem przystojny.
-Czuję się niezręcznie gdy jesteś tak blisko.
-Wybacz ale nawet Cię nie dotknę. - Uff ulżyło mi na prawdę... - Patrzcie tu wygraliśmy  zawody między szkolne w tedy już byliśmy parą prawda Dulce ?.
-Mhm...
-Ucker piwa ?.
-Nie macie lepszych trunków ?.
-Nie, jak widać nam starczają te niszowe. - Powiedziałam już lekko zdenerwowana.
-Cóż nie będę narzekał oczywiście cieszę się z tego co tu macie. - Królewicz do cholery... - Dawajcie co my tu mamy dalej, ooo nasz bal wyglądałaś ślicznie, przetańczyliśmy cała noc ze sobą. Ooo a tu moja 18 patrz Chris miałeś wtedy niebieskie włosy.
-To był błękit i przegrany zakład z May...
-Fakt byliśmy kiedyś dobrą, zgraną paczką a teraz ledwo co ze sobą rozmawiamy.
-Nikt nie ma czasu na siedzenie i organizowanie nowych wspomnień, każdy ma pracę i rodzinę.
-Ty  niedługo nie będziesz miał rodziny - Oj Chris zawsze musi wszystko wiedzieć.
-To nie tak, ja niczego nie spieprzyłem nie tym razem jak z Dulce okej. To jej wina ma jakieś problemy psychiczne.
-Nie żartuj tak nawet Ucker.
-Chris, ona jest pojebana terroryzuje Dianę, chyba właśnie dlatego się rozstajemy. Nie potrafi być dobrą matką, jest egoistką, myśli o swoich doczepach, pieniądzach i paznokciach a ja będę walczył o Diane kocham ją. - Szalony, mam ochotę sobie poszedł najlepiej mi było tylko i wyłącznie z Chrisiem.
-Dulce, słońce chodź do domu, już późno i zimno.
-Dobry wieczór - Mój dziadek spojrzał się groźnie na Uckera.
-Dla kogo dobry, dla tego dobry jak Cię widzę to już zły złamasie. - Wybuchnęłam śmiechem, mój dziadek jest najlepszy idol.
-To ja będę już szedł dobranoc. - Właśnie w taki sposób mój dziadek pozbywa się moich wrogów kocham go.
-Fakt, już późno a ja mam od rana próby, Dulce wpadaj do mnie jutro wieczorem obejrzymy to co ja mam w domu.
-Postaram się wpaść. - Gdy weszłam do domu mój dziadek miał bardzo zły wyraz twarzy.
-Wiem że jesteś dorosła masz lat 30, ale Dulce nie pozwól aby ten dupek Uppfermangram - tak urocze przezwisko - się z Tobą spotykał zakaz rozumiemy się

- Dziadku sam powiedziałeś ze jestem dorosła a Ucker to stary znajomy. 

- Dulce to nie jest Christian, to jest Twój były narzeczony który zdradził Cię z Twoją przyjaciółką a teraz mają dziecko widziałem co się działo przez te 5 lat. Nie było Cię. Z nich wszystkich nie zmienił się tylko Chris sympatyczny, młody chłopak, z wielkim sercem tak jak Twoje reszta to panda hipokrytów, która przestała się interesować ludzkimi uczuciami. 

- Przestań dziadku. 

- Nie zmienisz przeszłości Dulce, nie wrociłaś do świata, który był tu każdy dom ma swoje tajemnice i nikt nie chce aby wyszły na jaw. Musisz to zrozumieć wiem wiele.

- To powiedz mi jakie są to tajemnice. 

- Dulce pamiętasz że kiedyś byłem powiernikiem Chrisa, Ann do tej pory jestem wiem wiele ale nie mogę nic Ci powiedzieć tajemnicą zawodu. 

- Dziadku byłeś kucharzem a nie księdzem, adwokatem, czy psychologiem. 

- Chris obiecał mi że Cię wprowadzi i robi to tylko powoli zrozumiesz to wszystko tylko mnie może już wtedy zabraknąć. Pamiętaj Dulce każdy dom ma swoją tajemnicę nawet nasz.
-To może mi powiesz o naszych tajemnicach ?.
-Dulce to nie jest takie proste jak Ci się wydaje, zacznij ze wszystkimi rozmawiać oczywiście oprócz z tym Uppfermangram ale z May powinnaś ona mimo wszystko ma dobre serce. - Tak na pewno ona ma dobre serce, prędzej ja zostanę diabłem niż ona będzie posiadała dobre serce
                                                                              ***
Jest rozdział jak widzicie trochę więcej Uckera, mam nadzieje że to dla was wielka radość. Bo jak dla mnie to opowiadanie dopiero się rozkręca i dużo się zmieni :P.
Teraz sprawa ważniejsza urodziny Dulce tak to dziś mikołajki i urodziny Duli :D. Więc tak jak obiecałam rozdział się pojawił z okazji jej urodzin i mam nadzieje że są dla niej cudowne. Więc 1000 lat Dulce najlepszego :D <3.

Komentujcie kolejny będzie chyba sobota/niedziela :) 

Prawdziwi przyjaciele - "To jest moja praca, i jestem z tego dumny"

Rozdział 5 

Cóż więc dobrze jest niedziela godzina 17:59 mam czarną sukienkę do kolan, wysokie szpilki, mocny makijaż cóż perfekcyjnie. Pukam do drzwi.
-Jak zawsze punktualna.
-Jak widać, Ann ślicznie wyglądasz. - Nie jest to szczyt marzeń o niej ale zwiewna  kremowa sukienka jest w jej stylu tylko te buty płaskie, kiedyś uwielbiała szpilki, o i widzę jej piękne blond włosy moja gwiazda. - Chris już jest, wina ?.
-Alfonso miło Cię widzieć.
-Witaj witaj Dulce.
-Patricio hej, pamiętasz mnie ? - Zaprzeczył.
-Ale dostałem prezent od cioci Dulce.
-To ja.
-Wiem mama mi opowiadała. - Mam boskiego chrześniaka.  Alfonso podał mi wino.
-Państwo Uckermann się pojawią ?. - Spytał Chris, Alfonso spojrzał na niego wzrokiem, bardzo specyficznym i odwrócił głowę.
-Tak, mają być Diana również. - Fantastycznie jeszcze poznam ich dziecko.
-Możesz przestać, nie będę udawał szczęśliwej rodziny, jesteśmy dorośli w separacji i się rozwodzimy. Po za tym jestem kiepskim aktorem.
-Tato nie krzycz.
-Tak właśnie oni idą, pójdę otworzyć.
-Zawsze ich słychać jak wpadają, to z dobrym głosem.  - Zaczyna się robić niezręcznie, albo zaraz będzie. Weszli z takimi minami że aż się dziwie że tu jeszcze siedzę May patrzyła na mnie z pogardą a ja tylko się uśmiechnęłam a Ucker chyba nie wiedział jak się zachować.
-Siadajmy, Ann kochanie zacznij podawać. - Cóż kolacja bardzo dobra, Anahi dobrze gotuje jednak atmosfera gorsza niż na nie jednej stypie praktycznie nikt się nie odzywa.
-To może, opowiecie co się u was pozmieniało - Uśmiechnęłam się i liczyłam na jakaś sensowną odpowiedź.
-Tak jak wiesz ja pracuje w kabarecie - Sytuacje zaczął ratować Chris.
-Ty to nazywasz pracą ?. - No tego się nie spodziewałam, Alfonso  spytał dość nie przyjemnym tonem.
-To jest moja praca, i jestem z tego dumny, nie robię niczego wbrew sobie, spełniam się zawodowo. Lecz ty jesteś za bardzo zapatrzonym w siebie egoistą, który uważa że robienie czegoś innego to wstyd. A ja wstydu się nigdy nie boję. i nie będę bał.
-Po prostu od zawsze byłeś dziwakiem Chris.
-Żałuje że nie usłyszałem tego od Ciebie 15 lat wstecz. - Robi się dość nieciekawie i widzę nikt nie chce ratować sytuacji.
-Może zostawcie tą wymianę zdań na inny dzień bądź, gdy dzieci pójdą spać - Powiedziałam pewnym głosem.
-Tak, kochanie Dulce ma racje a ja doleje wina. - Komedia, ta relacja to komedia.
-Dulce, wróciłaś z jakiegoś konkretnego powodu ?. - Cóż May od zawsze wkurwiał mnie jej głos taki jęczący.
-Dla dziadków, są już w starszym wieku, musi się ktoś nimi opiekować.
-Nie masz dzieci, więc pozostaje Ci opieka kimś starym.
-Cóż ważne jest to aby opiekować się kimś dobrze nawet jeśli tak jak ty to ujęłaś, ktoś jest stary. Moi dziadkowie mają swoje lata jednak energią są na pewno młodsi o Ciebie. - Uśmiechnęłam się i upiłam wina.
-Nie planujesz dzieci ?. - Kolejny zestaw pytań.
-Nie mam co planować, obecnie skupiam się na karierze.
-My z Christopherem planujemy drugie.
-Na prawdę a mi wydawało się że jesteście w trakcie rozwodu. - Chris, jest moim idolem na prawdę idol.
-To prawda Chris lecz May na zakończenie naszego związku cóż planuje się ze mną przespać.
-Cóż to może uratować wasz związek -Uśmiechnęłam się sztucznie.
-Może dzieci pójdą do pokoju Paricia się pobawić - Zaproponowała Ann, wyczuła to samo co ja czyli ta kolacja nie jest niczym dobrym wszyscy mają do siebie żal o nie wiadomo co. Chodź faktem jest to że ja mam żal do Uckera i May tylko nie rozumiem reszty czemu tak wszystko się zmieniło przecież powinni się wspierać, kochać i spędzać swój wolny czas razem jak kiedyś.
-Ann te pulpety są doskonałe. - Na prawdę, na prawdę Christopher tylko na tyle Cię stać nic więcej, będziemy rozmawiać o pulpetach
-Dziękuję starałam się.
-Anahi doskonale gotuje, jest perfekcyjna jeśli chodź o tą dziedzinę.
-A w jakiej dziedzinie nie jest doskonała ?. - Spytałam z szyderczym uśmiechem.
-Każdy ma jakieś swoje wady, to normalne jednak my siebie kochamy i akceptujemy wszystkie nasze wady jak i zalety. - Co za nuda na prawdę, nigdy nie sądziłam że będę się aż tak bardzo nudziła z przyjaciółmi do cholery.... help... Ta kolacja istne dno więc zerknęłam na Chrisa i czekałam na rozwój akcji.
-Ann genialnie gotujesz, dziękujemy za kolacje była wyśmienita jednak my z Dulce musimy rano wstać będę z nią jeździł i szukał odpowiedniego miejsca na sklep i szwalnie.
-No niestety, było bardzo miło, mam nadzieję że następnym razem będzie tak samo uroczo.
-Tak dziękujemy wam bardzo. - Ciągnął Chris, gdy tylko wyszliśmy z tego perfekcyjnego domu - Ja idę do sklepu po piwa i fajki a ty szukaj albumów, szykuj ogród u dziadków  pijemy u Ciebie. - Tak za to właśnie go najbardziej kocham, szaleniec.

                                                                                ***

Witam, witam :), o to kolejny rozdział spotkanie Dulce i Uckera, wydaje mi się że nie tak to sobie wyobrażaliście ale opowiadanie powolutku się rozkręca :). Kolejny rozdział będzie we wtorek wiadomo urodziny Dulce :). Komentujcie xoxo :)

Prawdziwi przyjaciele - "istna katastrofa, ogromna wręcz."

Rozdział 4

-Idę pobiegać, nie wiem za ile będę.
-Uważaj na siebie już jest ciemno.
-Dziadku, nic mi się nie stanie, zrób babci ciepłą herbatę przed snem, pamiętaj o lekach. - Wyszłam z domu, zaczęłam rozciąganie to osiedle jest puste. Nic się nie dzieje cisza i spokój kiedyś było inaczej nasze wszystkie akcje, wracaliśmy późno i całe osiedle budziliśmy zawsze coś się działo. Po krótkiej rozgrzewce zaczęłam biegać swoją starą trasą. Wszystko jest tu takie samo ale, takie inne, znamy się a jednak udajemy że nigdy się widzieliśmy to jest przykre przynajmniej dla mnie. Oni się przyzwyczaili a ja jestem tak jakby Nowa w tym świecie. Nie potrafię tak od razu się przyzwyczaić. Wracając do domu zwróciłam uwagę że widzę Alfonsa 23:00 a on dopiero z pracy.

- Alfi stój. - Odwrócił się i jego mina była taka dziwna jakby zobaczył ducha. 

-Nie wierzę Dulce Maria co tu robisz ? 

-Wydaje mi się że mieszkam. Nie wiedziałeś że wracam dziś widziałam się na moment z Ann A wczoraj z Chrisem. 

- Byłem w pracy, wiesz jak to w pracy nie miałem czasu zadzwonić do domu a Elena jest chora.- Proszę nie ma czasu nawet wykonać jednego telefonu do domu, kiedyś z Ann gadali godzinami olewali wszystko. 

- Byłam u was poznałam Elena śliczna macie córkę. 

- Dulce może w niedzielę wpadniesz do nas na kolację, spotkamy się wszyscy. Jeśli oczywiście nie będziesz miała za złe jak zaprosimy Uckera i May wiesz całą paczką. 

- A Chris

- No tak, tak on tez może być. Wiesz wspólną kolacja. Chodzi o to czy nie będziesz miała za źle jak przyjdzie Ucker i May.- Chwila namysłu. 

- Cóż myślę że jestem na tyle dorosła aby móc spędzić z nimi jedna kolację. Nie boję się konfrontacji z nimi przecież kiedyś wszyscy byliśmy przyjaciółmi. 

- To prawda, kiedyś tak było. Musze już dziś rano trzeba do pracy iść. Więc cóż niedziela 18:00.

- Będę. - Jakim on jest sztywniakiem masakra... nuda nuda w tych ludziach nie ma energii no oprócz Christiana on zawsze był inny wyjątkowy. Ja, Ann i Chris roznosiliśmy się od reszty mieliśmy duszę artystów. Chris ma piękny głos potrafi grać na gitarze, pisać dowcipy, Anahi tak samo cudowny anielski głos, pianino to był jej żywioł grała z wielkim uśmiechem na twarzy i ja cóż coś tam pod nosem śpiewalam z nimi ale bardziej mnie kręciło rysowanie, szkice. Chris zawsze mówił ze Ann to motyl a ja ptak takie wolne duchy. Teraz Ann przestała być tym wolnym motylem jest zamknięta w jednym miejscu postaram się ja uwolnić z tego zakonu i wydobyć kolorowa duszę.  Mimo że jest już późno, mam wene twórcza tak zazwyczaj w nocy ja dostaje więc śpię długo w dzień. Projektowanie jest tworzeniem, sztuka pierwszy szkic nie jest idealny nawet 10 może nie być. Muszę czuć że to jest, to coś ten moment odpowiednią chwila i masz świadoma że szkic jest gotowy. Uwielbiam ludzi z pasją dlatego że sobie przyjaciół, którzy posiadali pasie, nie byliśmy tacy sami, różniliśmy się od siebie. Tylko że łączyła nas relacja, inne charaktery, które się uzupełniały, zawsze się ocenialiśmy i przyjmowaliśmy osobistą krytykę. A teraz co się stanie, jeśli oni się tak zmienili no oprócz Chrisa on jest cały czas taki sam. Ann nie przyjęła dobrze mojej krytyki, udała że wszystko jest super, Alfonso też aktorzy a Ucker i May nie wiem czy będę miała, o czym z nimi rozmawiać. Z May nigdy za bardzo nie miałyśmy wspólnego języka a teraz może być jeszcze gorzej. Jestem silna lecz nie wiem czy na tyle aby to wszystko przetrwać i poradzić sobie. Bardzo prawdopodobne że to będzie istna katastrofa, ogromna wręcz.
Oczywiście zasnęłam przy biurku, cóż nawet się wyspałam kwestia przyzwyczajenia, szybki prysznic i jestem jak nowy Bóg.
-Jak się dziś czujemy, babciu ?.
-Lepiej, za to ty jesteś jakaś niewyraźna.
-Chyba pora iść do dobrego okulisty babciu ?.
-Cóż co na śniadanie dla mojej księżniczki ?.
-Sama coś sobie zrobię, nie jestem już dzieckiem. - Samodzielność w tym domu jest czymś trudnym przynajmniej dla mnie. Kocham dziadków jednak czasami są za bardzo nadopiekuńczy ale z nimi jestem bardzo szczęśliwa, są dla mnie wszystkim, najważniejsza od zawsze jest rodzina. Staram się tu żyć jakby nigdy nic złego się nie wydarzyło muszę znaleźć jakieś miejsce na szwalnie i sprzedać ubrań. Muszę otworzyć swoje miejsce pracy, ludzie zaczną kupować moje stroje, później jakieś mini pokazy albo większe pokazy moja marka jest znana w Paryżu, Londynie, teraz pora podbić serce swojej narodowości. W Londynie mam w sumie dwa sklepy odzieżowe a w Paryżu jeden duży, cały czas tam się coś dzieje, teraz pilnuje tego mama i ja telefonicznie i internetowo jednak to nie to samo, jak bycie na miejscu. Cieszy mnie fakt że od zawsze miałam zaufanych pracowników dobrych menagerów, profesjonaliści. Jeśli chodzi o ludzi, którzy u mnie pracują to trafiam do najlepszych, gorzej jeśli chodzi o strefę uczuciową,  mężczyźni w Paryżu są bardzo kochliwi chodź kilku było w moim typie i spędziłam z nimi dość upojne chwile było fajnie, nauczyłam się kilku ciekawych sztuczek.

                                                                               ***
Kolejny rozdział, jak dla mnie trochę nudny następny moim zdaniem będzie ciekawszy pojawi się on w sobotę :). Komentujcie xoxo 

Prawdziwi przyjaciele - "Kiepsko kłamiesz"

Rozdział 3 

Zupełnie inaczej budzić się u siebie w domu, niż w Paryżu. Od razu gdy wstałam czuje zapach kawy i smażonych naleśników. Całe moje dzieciństwo, mój dziadek to genialny kucharz, niestety nigdy nie będę tak samo dobra jak on.
-Cześć babciu jak się czujesz ?.
-Lepiej, Dulce kochanie powiedz mi jakie masz plany na dziś ?.
-Cóż nie wiem, zjem śniadanie, popracuje trochę, może się z kimś spotkam. Za to wiem co doskonale ty będziesz robiła bo, za godzinę przyjedzie lekarz przepisze Ci odpowiednie leki i będziesz cały dzień leżała w łóżku.
-Proszę Cię bardzo skarbie naleśniki z syropem klonowym i czarna kawa.
-Ooo dziadku jesteś mistrzem.
-Jesteście dla mnie okropni nie chce lekarza.
-Oczywiście że chcesz tylko jeszcze o tym nie wiesz.- Powiedzieliśmy równo z dziadkiem i zaczęliśmy się śmiać.
-Potwory - odparła babcia.
-Dulce, widziałem się dziś w sklepie z Ann, bardzo się ucieszyła gdy dowiedziała się że wróciłaś.
-Nie zaprosiłeś jej na śniadanie dziadku ?.
-Och oczywiście że zapraszałem ale była z Eleną i powiedziała że nie da rady.
-Może do niej późnej wpadnę, mam kilka prezentów dla dzieci.
-Doskonale, na pewno się ucieszy rzadko wychodzi z domu. - To dość dziwne, Anni rzadkie wychodzenie z domu, przecież to wulkan energii zawsze z wielkim uśmiechem na twarzy.
Lekarz przyjechał i przepisał babci antybiotyk położyliśmy ją do łóżka i wmusiliśmy by wzięła wszystkie leki, babcia jest uparta jak osioł achh trudny charakter skąd ja to znam. Następnie zaczęłam się trochę ogarniać aby w miarę wyglądać u Ann ona zawsze, wyglądała pięknie. Gdy stoję pod jej domem czuje ogromny stres, tak bardzo chce się do niej przytulić jest moim aniołkiem. Nacisnęłam dzwonek i czekam, otworzyła drzwi i mocno się przytuliła.
-Tak dawno Cię nie widziałam jesteś taka śliczna, Duluś tęskniłam.
-Ann, skarbie. - Byłam delikatnie zdziwiona bo miała związane włosy w kok, zawsze uwielbiała rozpuszczone, nawet spóźniała się na zajęcia aby je umyć, na wf walczyła z nauczycielką aby były rozpuszczone a teraz ma koka rozciągniętą bluzkę i dres nie wierze w to co widzę.
-Dulce, nie wierze że Cię widzę.
-A ja że Ciebie, cóż gdzie dzieciaki mam prezenty.
-Duluś, Patricio w przedszkolu a Elena śpi wiesz jest przeziębiona, niedługo powinna się obudzić. Myślałam że nie przyjdziesz.
-Widzę że kiepsko mnie znasz.
-Tyle razy mówiłaś że przyjedziesz, a dziś jak spotkałam Twojego dziadka nie mogłam uwierzyć że jesteś.
-Mogłaś wpaść na śniadanie.
-Tak, ale wiesz mała wstała, z bólem gardła, wczoraj nie zrobiłam zakupów, Alfonso głodny. - Prawdziwa matka, nie dba o siebie ciekawie się zapowiada.
-Tak, tak to gdzie odłożyć prezenty ?.
-Gdzie chcesz, chodź do kuchni dla Ciebie duża kawa a dla mnie malinowa herbata co ty na to ? .
-Jasne.
-Opowiadaj co u Ciebie, Dulce nie wierze w to jak wyglądasz, co za styl, perfekcyjny makijaż genialne włosy. Jak Twoja kariera ?.
-Cóż, dbam trochę o siebie w porównaniu do Ciebie, ty nie wyglądasz dobrze.
-Wiedziałam że to powiesz, ale nie mam czasu, dzieci, mąż, dom, ogród, wożę dzieci na zajęcia dodatkowe, a Alfonso tyle pracuje.
-Masz czas dla siebie ?.
-Ależ oczywiście, pełno.
-Kiepsko kłamiesz, Ann...
-Mamo, mamo - Przybiegła mała dziewczynka Elena, taka śliczna długie blond włosy, ciemnie oczy po Alfonsie, ale błysk Ann.
-Księżniczka się obudziła, zaraz będzie ciepła zupa zjesz cała dobrze ?.
-Mamo a linia, tata mówi że sport.
-Kochanie mamusia Ci mówiła że przyjdzie czas na odchudzanie a teraz zjesz zupę abyś mogła dobrze się czuć i iść za kilka dni do przedszkola i na balet.
-Mamo, ta Pani się na mnie patrzy.
-Kochanie to ciocia Dulce, opowiadałam Ci o niej.
-Cześć księżniczko, mam dla Ciebie prezent.
-Kocham, prezenty, - Wzięła torbę i pobiegła do swojego pokoju.
-Dzieci...
-Tak, więc zajmujesz się domem, a co z marzeniami ?.
-Dulce miałyśmy wtedy po 20 lat teraz jest inaczej mam rodzinę, muszę wychować dobrze dzieci, wszystko jest idealne wiesz kochający mąż, dwójka dzieci jestem spełniona.
-Wiesz że kiepsko kłamiesz, zawsze Ci to powtarzam, możesz być ze mną szczera jesteśmy przyjaciółkami na zawsze.
-Dulce nie  było Cię tyle czasu, moje życie się zmieniło, spełniam się w roli matki, to daje mi szczęście. -Wstałam z krzesła z niezadowoloną miną.
-Szczęście dawała Ci muzyka, śpiew, taniec a nie chodzenie w dresie po domu, z przyklejonym uśmiechem i mówieniem jaką jesteś cudowną mama. Cieszę się że masz dzieci i rodzinę ale zadbaj od czasu do czasu o siebie. Zrób coś dla siebie Anahi.
-Nie było Cie tyle pieprzonych lat, nie wiesz co się działo, jak moje życie się zmieniło zostawiłaś mnie tu samą, bez swojej cholernej opieki. Myślałaś może o moich uczuciach ?. Nie bo uciekłaś jak tchórz, zajęłaś się pracą a ja musiałam żyć w tym piekle obok May, która po Twoim wyjeździe zaczęła myśleć że jest królową, Ucker, który rozmawia tylko z Alfonsem, z Chrisiem mam najlepszy  kontakt. Nie ma już naszej paczki zmieniliśmy się.
-Przepraszałam Cię milion razy, musiałam uciec zacząć nowe życie aby stłumić w sobie tą zniewagę, byłam i jestem zbyt dumna aby ktoś oglądał moje cierpienie. Dałam sobie radę okej ?, teraz chce zaopiekować się Tobą, babcią, dziadkiem i Christianem. Wróciłam nie planuje uciekać, przyjmę na klatę ten wielki zwód miłosny.
-Dulce on Cię nadal kocha, rozwodzi się z nią. Wziął ślub bo wpadli, nie chciał z nią być na prawdę, nie chciał płakał. Był pijany gdy się z nią przespał pierwszy raz ona go wykorzystała, później szantażowała na sam koniec została matką Diana. Diana jest taka jak on kocha śmiać się, biegać.
-Nie interesuje mnie to jaki on jest, jakie jest jego dziecko. Cieszmy się chwilą, życiem i tym co mamy. -Nie wiem jak rozgryźć Ann lecz będę się starała, nie potrafię zrozumieć tej blokady, którą oni wszyscy mają. Dodatkowo problemy z mówieniem prawy, muszę chyba od nowa uczyć ich szczerości, bo to jest im wszystkim potrzebne.

                                                                           ***

Witam z nowym rozdziałem, mam nadzieje że się spodoba komentujcie buziaki xoxo :).

Prawdziwi przyjaciele - "On by jej nigdy nie uderzył"

Rozdział 2 

-Pamiętasz to ?. Uciekliśmy wtedy ze szkoły, Ann złamała rękę.

-O boże pamiętam krzyczała wtedy tak niesamowicie a my jako dobrzy przyjaciele najpierw się wyśmialiśmy a później pomogliśmy najlepsi.
-Zgadza się, a teraz zostałem sam.
-Jak to Chris, wszyscy mieszkają koło Ciebie.
-Częściej rozmawiam z Twoją babcią i dziadkiem niż nimi.
-No ty chyba żartujesz ?.
-Ann, ma 6 letniego Paricia i 4 letnią Elene, zajmuje się nimi oddaje całe serce. W sumie to z nią najczęściej rozmawiam, mamy takie swoje spotkania raz w tygodniu przy kawie. Poncho cóż praca, dom, dom, praca woli gadać z Uckerem niż ze mną przez to że opowiadam ludziom dowcipy. i to nie jest zbyt poważne zajęcie a on jest dziennikarzem. Dulce wszyscy się zmienili i mają swoje tajemnice.
-Nie rozumiem.
-Zacznę od Ann i Alfonsa wiesz idealna rodzina przynajmniej tak się wydaje tylko jest jeden mały problem przynajmniej mi tak się wydaje. Widzisz Poncho jeździ po całym kraju, ma trochę stresującą pracę, dziennikarz wiesz dużo pracy, dodatkowo dzeici Patricio nie ma z nim praktycznie kontaktu wiesz Elena to mała księżniczka jednak mam wrażenie że on bije Ann i Patricia.
-Żartujesz.
-Była zima ona miała kilka razy okulary, zawsze mocny makijaż nawet jak idzie po pocztę czy do sklepu.
-Znam Alfonsa.
-Dulce też znałem tego człowieka co ty dopóki praca nie zaczęła być dla niego numerem jeden, wiesz zmuszanie syna do trenowania piłki Patrcio ma 6 lat, a jeździ na treningi po za tym uważam że on ma dusze motyla jak Ann taki wolny ptak, powinien chodź na lekcje muzyki. Duluś on pięknie śpiewa, gdy Poncho nie mógł iśc Ann mnie zabrała na jedno przedstawienie do szkoły byłem taki zachwycony na prawdę on jest taki jak Ann to motyl prawdziwy motyl. Dzieje się u nich coś złego skoro wróciłaś mi pomożesz ja na prawdę nie jestem tam mile widziany. - Nie mogę w to uwierzyć, to jest jakiś horror.
-Powiedz coś więcej.
-Powiem Ci szczerze, rozmawiałem z nią nic mi nie powiedziała, nie chciała.
-Ale ja go znam on by jej nigdy nie uderzył.
-Dulce, ja też go znam, ale musisz tu pobyć zniknęłaś na kilka lat. Odkryjesz na nowo tajemnice, poznasz i nauczysz się tu żyć. Nie jest łatwo Alfonso się zmienił tak jak May są siebie warci uwierz mi. Alfonso to tyran, May terrorystka zniszczyła Uckerowi życie, wykorzystuje jego pieniądze bo ma  z nim córkę. Ucker to odkrył dzięki mnie powiedział że chce rozwodu a ona na to czekała poszła do adwokata i powiedziała że mąż chce rozwodu. Christopher będzie miał duże problemy ta zołza zniszczyła mu część życia na prawdę. On i Ann na prawdę wiele przeszli.
-Chris ja rozmawiałam z Ann rozmawiam w miarę często na prawdę zawsze mówi że wszystko jest dobrze. A jeśli chodzi o Uckera to karma.

-Dulce nie jest już jak było, nie jesteśmy już paczką, elitą szkoły tylko mamy 30 lat. Spójrz tylko Alfonso jeden z najlepszych dziennikarzy sportowych w kraju, Anahi matka, która nie ma życia prywatnego. May żmija, która czerpie z Uckera cała kasę. On prezes nie biega już po osiedlu tylko chodzi do luksusowych siłowni bogaci tylko. Ja i ty spójrz ja się spełniam ty też. Tylko widzisz u nich to miało być tak że Alfonso chciał pisać do porządnej gazety sportowej a nie siedzieć w skorumpowanej telewizji i grać. Anahi owszem zawsze marzyła o dzieciach ale to jest motyl pamiętasz jak pięknie grała na fortepianie i ten jej głos... May miała być kosmetyczka a nie siedzieć u nich cały dzień. A Ucker nasz Bóg sportu piłkarz... Dulce nie jest tak jak kiedyś ty też żyjesz innym życiem. Wróciłaś, kilka dni i zobaczysz jak tu jest, nie ma tam tego żyć jak kiedyś.
-To wszystko, nie mogło się tak zmienić. Jestem pewna że Alfonso nie skrzywdziłby nigdy nikogo, był dla mnie jak brat.
-Właśnie Dulce, był a trzymał język za zębami gdy poznał prawdę o Christopherze i May, od ślubu i pracy w telewizji zmienił się.
-Chris na prawdę nie wiem co mam o tym myśleć.
Wróciłam do domu, trochę zmieszana, nie mogę uwierzyć w to co powiedział Chris, niemożliwe jest to że ludzie, których tak kochałam i nadal kocham mogli się zmienić. Ja się nie zmieniłam nadal jestem postrzelona, tylko po prostu spełniam swoje marzenia, projektuje robię to co kocham. Nic mnie nigdy, nie ograniczało. Jeśli chodzi o Ann to muszę z nią porozmawiać dowiedzieć się prawdy, jeśli Alfonso na prawdę ją krzywdzi będę musiała jej pomoc. Wróciłam tu, i postaram się aby żadna sytuacja ponownie nie sprowokowała mojego powrotu do Paryża. Czuje się tu dobrze są osoby, które kocham Ann i Chris a co najważniejsze babcia z dziadkiem, najlepsi.

                                                                                   ***

Dodaje rozdział dziś i najprawdopodobniej rozdziały będą się pojawiały w piątek bądź sobotę :). 

Prawdziwi przyjaciele - "On mieszka za płotem"

Rozdział 1 

Wielki powrót, tak można to nazwać, cóż dlaczego bo mam zbyt dobre serce. Moja kochana babcia, cudowna osoba, która tak na prawdę mnie wychowała razem z komicznym dziadkiem, jest chora. Dziadek mówi że to nic poważnego jednak my z mamą jesteśmy trochę przewrażliwione na ich punkcie ponieważ zostali w Meksyku sami. Więc jestem wielka Dulce wraca na stare śmieci gotowa aby zmierzyć się z przeszłością, zaopiekować się dziadkami i oczywiście rozkręcić tu swój biznes.
Wysiadam z taksówki zdenerwowana i trochę podekscytowana dlaczego to nerwy, cóż na przeciwko moich dziadków mieszka Ann za to  z lewej strony jest dom rodzinny Chrisa a z prawej zamieszkał Uckermann ze swoją ukochaną żoną cóż przypadek nie sądzę bo z mojego ogrodu doskonale widać jego posiadłość.
-Dulce, dziecko moje kochanie, wyglądasz cudownie.
-Ooo dziadku jak się stęskniłam - Przytuliłam się do niego, mam kilka okej dużo walizek, ze sobą, więc wspólnie wnosimy je do domu. - Wiesz, tak bardzo tęskniliśmy skarbie.
-Ja też dziadku, jak czuje się babcia ?.
-Och, wy z mamą tak przesadzacie to tylko grypa.
-Dziadku w waszym wieku nawet grypa jest niebezpieczna, dlatego tak bardzo się o was martwimy.
-Jeśli się tak martwisz, to radziłbym Ci szybko brać ślub, bo chcemy z Penny jeszcze zatańczyć na Twoim weselu. - Cóż słyszę to zawsze przez telefon, kwestia przyzwyczajenia.
-Pójdę do babci.
-O nie, nie idziesz na górę, musisz się szybko wypakować, zrobiłem specjalnie dla Ciebie twoje ulubione tortille.
-Och marzenie, dziadku jednak chciałabym zobaczyć babcie.
-Najpierw góra, później babcia raz dwa. - Powoli zaczęłam zbierać swoje rzeczy, och mój pokój kiedyś tak go kochałam, kolor niebieski połączony z szarością, nadal tak samo jestem w domu.  Rozpakowywałam swoje rzeczy gdy zobaczyłam coś czego nie chciałam widzieć, podjechał samochód pod domu Uckera, wysiadła Diana i kobieta ciemne włosy, wysokie szpilki, czarne okulary to May. Ooo mój Boże jak ona się zmieniła, a ta dziewczynka cały Christopher, szybko biegnie do mężczyzny jest i on tuli się do niej i całuje. Otwieram okno aby słyszeć co mówią.
-Kochanie idź do domu a ja porozmawiam z mamą.
-Papiery są już u mojego adwokata pierwsza rozprawa będzie za miesiąc.
-Dzięki za informacje, małą odwiozę w niedziele. - Cóż jaki oschły ale chrypka ta sama, kiedyś ideał dziś wróg.
-Dulce, aniołku chodź. - Zeszłam szybko na dół, babcia z katarem siedziała przy stole ma 76 lat a wygląda dla mnie jak 20 latka.
-Dulce,kochanie jaka ty jesteś śliczna, cała mama.
-Jak się czujesz może herbaty z cytryną Ci zrobię ?.
-Nie skarbie, dziadek przygotował dla Ciebie jedzenie po za tym jesteś naszym gościem.
-No właśnie nie jestem gościem, jutro przyjedzie tu więcej moich rzeczy, razem z mamą ustaliśmy że nie możecie dłużej mieszkać sami, potrzebujecie mnie. A ja jestem gotowa aby wrócić na stałe do Meksyku.
-Duluś, on mieszka za płotem...
-Babciu ona ma na imię Christopher i ja, ty każdy musi brać odpowiedzialność za swoje czyny.
-Jesteś taka odważna. - Zaczęłam jeść aby dalej nie drążyć tematu moich uczuć. Od zdrady Uckera nie jestem już tak odważna jeśli chodzi o uczucia, zamknęłam się w sobie. Po pysznym posiłku zaprowadziłam chorą babcie do łóżka, i nie pozwoliłam jej się z niego ruszać. Postanowiłam zacząć zmieniać swoje małe życie od porządku góry. Jest ona tak na prawdę cała moja, bo pokój dziadków znajduje się na dole. Trzy piękne pokoje, szybko weszłam do jednego, był on najmniejszy więc postanowiłam z niego zrobić swoją pracownie. Wtarłam kurze, umyłam okna, wymyłam podłogę, odkurzyłam, i zrobiłam małe przemeblowanie, na moje szczęście znajduje się tu rozkładana sofa a nie łóżko idealne do sypialni więc nie muszę niczego przenosić. To co miałam związanego z moją pracą, przeniosłam do nowego gabinetu jestem z siebie taka dumna. Zerknęłam do sypialni moich rodziców, ich zdjęcie ślubne w moim wieku moja mama już posiadała córkę, jednak ja nie jestem w obecnym stanie gotowa na dziecko albo małżeństwo raz szykowałam się do ślubu i nie jestem idealną kandydatką na żonę. Zamknęłam drzwi na klucz, nie mam ochoty na porządek w sypialni rodziców. Następnie szybko posprzątałam korytarz dziadkowie mają już swoje lata i problemy z nogami rzadko zaglądają na górę. Nim się obejrzałam było już ciemno. Po cichu zeszłam na dół, zerknęłam do pokoju dziadków leżeli wtuleni w siebie tak bardzo ich kocham. Założyłam kurtkę, wyszłam na spacer po okolicy pamiętam całe moje dzieciństwo. My z Ann przyjaciółki nocowałyśmy u siebie, świetnie się razem bawiłyśmy ona mieszkała z rodzicami ja z babcią i dziadkiem. Pamiętam jeszcze jej rodziców zginęli w wypadku gdy miałyśmy po 18 lat, przeżyła to bardzo wspierałam ją w tych ciężkich chwilach razem z Alfonsem nawet mieszkałam u niej kilka miesięcy dopóki nie ustaliliśmy z Alfim że on zamieszka a ja wrócę do dziadków bo babcia miała zawał. Dobre nasze serca.... Był dla mnie jak brat, którego nigdy nie miałam wspierał mnie we wszystkim tak mi smutno że mnie okłamał nie powiedział od razu. Wiem że zrobił to dla mojego dobra jak to Ann mówi chronił mnie, tylko czy ja tej cholernej ochrony potrzebowałam nie. Mi wystarczyła by prawda, tylko i wyłącznie prawda.
-Oj przepraszam Panią. - Wpadł na mnie mężczyzna.
-Na prawdę nic się nie stało.
-O nie wierze czy ja widzę mojego kolorowego ptaka.
-Chris, miło Cię widzieć.
-Twój dziadek mówił że wracasz ale wiesz jak to u nas cały czas coś się dzieje.
-Jasne.
-Dulce, chodź do mnie, napijemy się wina i trochę pogadamy.
-Chris chciałam iść na spacer i...
-Wspominać, to będziesz wspominała ze mną i butelką wina.
-Jesteś okropny.
-Za to mnie wszyscy kochacie.
-Chodź już na to wino, bo noce tak na prawdę nie są aż takie długie jak nam się kiedyś wydawało. -Objął mnie i ruszyliśmy do jego mieszkania. Zapomniałam jak tu pięknie, Chris wychował się tak jak ja z dziadkami tylko oni zmarli już dawno. Była to ciężka chwila dla niego. Odziedziczył dom i pielęgnuje ich dobytek.
-Dulce, cieszę się że Cię w końcu widzę, mimo wszystko wiesz że cholernie tęskniłem.
-Wiem, Chris ja też.

                                                                    ***
Cóż miałam zamiar dodać rozdział jutro ale czemu nie dziś prawda ?. No więc jest pierwszy rozdział. Opiera się na Dulce jednak jak na razie będziecie musieli trochę poczekać na więcej Christophera. No i najważniejsze narracja tylko Dulce będzie w tym opowiadaniu :). Miłego czytania xoxo :)

Prawdziwi przyjaciele - Prolog + opis bohaterów

Uśmiechnij się i zacznij wszystko od nowa ciężko zrobić, Widzicie tych ludzi to są właśnie czy, są ciężko stwierdzić bo podobno przyjaciele są na zawsze, chyba pora zacząć od początku

Anahi Portilla- Herrera  - moja najlepsza przyjaciółka od przedszkola, robiłyśmy razem wszystko, zawsze uśmiechnięta blondynka, o pięknych niebieskich oczach. Przeżyłyśmy ze sobą tyle wspaniałych chwil. Utrzymuje z nią kontakt telefoniczny dlaczego?, cóż dużo pracy, ona ma rodzinę, spełnia się jako matka dwójki dzieci a ma dopiero 30 lat. W tym momencie pojawia się...
Alfonso Herrera - przyjaciel, był jak brat, którego zawsze pragnęłam mieć, od 7 lat mąż mojej najlepiej przyjaciółki i dalej są szczęśliwi, a ja jestem z nich dumna. On sportowy dziennikarz, ona spełniająca się żona i matka. Tylko że, on mnie okłamał, z dobroci serca...

Dobra dalej, teraz dwójka największych wariatów jakich znam

Christian Chavez - dziś pracuje w kabarecie i podobno robi tam doskonałą karierę, spełnia się w pracy, w sumie tak jak ja. Widziałam że bycie gwiazdą to jego największe marzenie, udało mu się. Czasem napiszemy do siebie e-maila i wyśle mi jakieś swoje śmieszne zdjęcie. On i Ann z nimi coś jeszcze mnie łączy, bo ona no tak teraz ona...
Maite Perroni - Uckermann - była przyjaciółka, czemu była bo mnie skrzywdziła zraniła zniszczyła cały świat psychiczny, nie wiem dlaczego, przecież zawsze byłam dla niej dobra. Widzicie ty dajesz komuś całe serce a zawsze dostajesz po dupie tak właśnie jest jej historia i moja. Chodź mówią że karma zawsze działa i jest w trakcie rozwodu z nim. To nie zmienia faktu że kiedyś była szalona, uwielbiała się bawić, pić i tańczyć.

Tak teraz to najtrudniejsze, on, którego kochałam całym sercem i byłam zaręczona przykre ale prawdziwe.

Christopher Uckermann - Były narzeczony, były przyjaciel, były kochanek.To przez niego 6 lat temu uciekłam do Paryża by zacząć swoją karierę projektantki nawet mogę mu być wdzięczna bo coś w życiu osiągnęłam. On oczywiście też prowadzi firmę ma 5 letnią córkę Dianę oczywiście jej matką jest Maite moja "najlepsza przyjaciółka" oboje się siebie warci.

W skrócie to wygląda tak od podstawówki trzymaliśmy się razem przyjaciele na zawsze. Jednak w liceum zaczęły być problemy kiedy wszyscy dorośliśmy Ann zaczęła być z Alfonso, para stulecia, później ja z Christopherem, May i Chris ciągle poszukiwali. W 2009 roku Ann wzięła ślub z Alfim, ja z Christopherem byliśmy świadkami nawet złapałam welon, dwa tygodnie później Ucker mi się oświadczył super co nie ?, a Ann dowiedziała się że jest w ciąży z pierwszym dzieciątkiem i tak niedługo na świat przyszedł mój i Uckera oczywiście chrześniak Patricio. To były chwile wielkiego szczęścia, radości. Ból przyszedł pare miesięcy narodzinach mojego chrześniaka, dziwne zachowanie Uckera i Alfiego, sekrety nie wiedziałam co się dzieje. Dopóki pewnego dnia nie zobaczyłam Uckera całującego się z jedną, z moich najlepszych przyjaciółek na środku ulicy wiecie co to za uczucie ?. Ja nie wierzyłam dopóki, nie poszłam do Alfonsa, wiedział o tym od kilku miesięcy, byłam kompletną idiotką bo moja "najlepsza" przyjaciółka zaszła w ciąże  z "moim" chłopakiem. Ja uciekłam, gdy go nie było spakowałam się pożegnałam z Ann i Chrisem, Alfonso też się zjawił uciekłam od Paryża, do mamy a zapomniałam, zostawiłam mu pierścionek na łóżku w kopercie?. Czujecie to się nazywa szczęśliwa, wielka i pierwsza miłość.


                                                                            ***
Okej , mamy dzień wcześniej może nie zapowiada się super lecz na wielkie wow  musicie poczekać, jestem w trakcie pisanie o ile się nie mylę 16 rozdziału i zdradzę wam że się trochę zmieniło :). Rozdziały będą dodawane raz w tygodniu maks dwa lecz zależy to od komentarzy, no i czy wam się spodoba bo to najważniejsze :). Miłego czytania :)

Niewinna twarz cz:2 - EPILOG

   

10 lat później 

Anahi i Alfonso szczęśliwe małżeństwo z 11 letnią córką Angel i 5 letnim synem Andym. Rodzina wręcz idealna, wspierają się rozwiązują problemy, pracują cieszą się życiem. Wyjeżdżają na wakacje, ferie chcą każdą chwile spędzić razem. Bo dla nich rodzina jest tym co w życiu jest najważniejsza i spełnia ich wszystkie wymagania. Bez siebie nie potrafią funkcjonować Ann daje wszystkim dużo ciepła, miłości, po prostu cała siebie, Alfonso pracuje kocha ich wszystkich i marzy, pragnie tylko i wyłącznie Anahi.

Charlii - ten szalony wariat nic się nie zmienił ale spotkał miłość swojego życia Armanda. Tworzą cudowny związek od 5 lat dodatkowo myślą o adopcji dziecka. Charli chce być ojcem i oczywiście jednocześnie matką pragnie mieć cudowną córkę.

Na sam koniec ta urocza para :
Christopher Uckermann razem ze swoją żoną Karolą Uckermann mają córkę Victorie śliczną blondynkę, która ma rok . Dulce nie dała mu szansy nigdy nadal ich relacje są bardzo oschłe. Ucker prowadzi dalej knajpę. Czekał na Dulce bardzo długo jednak ona jest niedostępna.
Dulce samotna Dulce, spełniająca się matka miała kilku chłopaków lecz nic na stałe, nie chce aby coś łączyło ją bliższego z Uckerem oprócz dzieci. Dzięki pomocy Charliego otworzyła swoją własne szkołę tańca. Nadal nie może pogodzić się ze śmiercią May.
Gin Uckermann - doskonałe uczennica, dalej nie może porozumieć się z ojcem.
Christian Uckermann - od zawsze zbuntowany ojciec jest dla niego pełnym autorytetem.


                                                                    ***
W piątek prolog opowiadania "Prawdziwi przyjaciele" :). Mam nadzieje że epilog się podoba :P :*

Niewinna twarz cz:2 - Rozdział 15 - OSTATNI

Nastał wreszcie ten czas, aby prawa cała prawda wyszła na jaw. Już nie mogę się doczekać gdy usłyszę słowa tato znaczy wiem że to nie będzie takie proste i od razu nikt nie powie tato do mnie ale cieszę się że już będą wiedziały, że jestem ich ojcem. Postanowiliśmy że zrobimy to cała rodziną i będą wszyscy nas bliscy. Dom rodzinny Uckermannów pełen szczęśliwych ludzi przynajmniej mam taką nadzieje.
-Gotowy ?.
-Stresuje się Anahi bardzo.
-Damy sobie radę braciszku wszystko się jakoś ułoży.
-Wiesz nie zależy mi już aż tak bardzo aby z nią być. Znaczy kochałem ją, od kąt dowiedziałem się prawdy nie wiem czy, kocham ją dalej ale  badania wyszły zgodnie mam dwójkę dzieci.... Córkę i syna nie chce aby mówiły do mnie wujku chce usłyszeć tato.
-Och Christopher, wszystko się ułoży zobaczysz. Zaraz zaczynamy. - 5 minut później pojawiła się Dulce z dziećmi, Christianem widzę że jest smutna ale tak wpłynęła na nią śmierć tej opiekunki May, ktoś ją zabił bo miała straszne długi jednak to mało ważne w tym momencie. Zaraz będzie nasza opieka czyli Pani psycholog, która będzie kontrolowała reakcje dzieci. Podobno bardzo dużo rozmawia z nimi, przekazuje nam informację po przez np:rysunki.
-Pora zacząć przedstawienie.
-Charli bez takich tekstów.
-No cóż Gin, Christian usiądźcie sobie wygodnie na kanapie i mama wam coś powie. Pamiętasz kochanie jak pytałeś się mamusi o tate, że dzieci w przedszkolu mają tatusia a ty nie ?.
-Tak.
-Widzicie wasz tatuś wrócił z dalekiej podróży do nas, bardzo tęsknił przez ten czas. Od dziś do wujka Christophera - zerknęła na mnie - nie będziecie mówić wujku tylko tato co wy na to ?.
-Nie - szybko odpowiedziała Gin i pobiegła do Charliego, Dulce spojrzała na mnie przepraszając. Mogłem się tego spodziewać bo przecież Pani psycholog mówiła nam że Gin jest bardzo wycofana no i strofowana przez swojego małego brata.Christian niszczy ją tak samo jak ja, niszczyłem Anahi.
-Ty - krzyknął Chris - moim tatom, czy będę mógł chwalić się Tobą nowym kolegom ?.
-Jasne, zabierzemy ich wszystkich na takie duże lody.
-Mamo ja go juz nie lubie. - No tak jeśli chodzi o Gin to będzie ciężka praca. Niczego innego się nie spodziewałem po niej.
-Tata, tata, mam tata - Zacząłem się śmiać a mały Chris zaczął się do mnie przytulać, takiego momentu nigdy sobie nie wyobrażałem w moim życiu będę mógł usłyszeć tata.
Wszystko układa się jak najlepiej dla mnie jestem prawnym opiekunek razem z Dulce oczywiście, Chris chce ze mną cały czas spędzać czas staram się jak mogę aby Gin również chciała. Jednak gdy już jest siada i maluje, mało mówi, ma ogromne problemy, nie umie się przestawić chciałbym pomóc mojemu dziecku a nie wiem jak. Po za tym Dulce nasze relacje, nie idą w dobrą stronę, one nie idą w żadną stronę u psychologa praktycznie nic nie mówi, przywiezie dzieci powie cześć będę jutro nic więcej. Zastanawiam się co mam robić mam po prostu problemy z kobietami.Okej nie wybaczyłem Dulce tego kłamstwa ale dla dzieci staram się dość do porozumienia od niej nie mam niczego, oczywiście kolejna kobieta to Gin czy ona musi być tak cholernie do niej podobna i wycofana chciałbym usłyszeć tato z jej małych ust. Może jeszcze nie upłynęła odpowiednia ilość czasu jednak Chris jest inny taki prawdziwy ja szalony, kocha biegać, sport dużo się śmieje. Owszem dokucza Gin tylko tak jest w rodzeństwie przecież mam siostrę wiem jak było. Teraz żyje nam się lepiej bo jesteśmy starsi i mądrzejsi o wiele lat.
-Przyjechałam pogadać- Ooo proszę co za niespodzianka Dulce we własnej osobie. - Dokładnie dużo myślałam i chce coś z Tobą ustalić.
-To znaczy ?, po za tym usiądź sobie.
-Nie dzięki to będzie rozmowa szybka.
-To ja usiądę.
-Christopher łączą nas dzieci, tego jesteśmy świadomi. Chce Cię przeprosić, za te kłamstwa, i że tak późno się dowiedziałeś o istnieniu Gin i Christiana. Jestem świadoma że odebrałam im ojca, tylko nasze relacje są czyste jeśli chodzi o nich. Chce abyś wiedział że między mną a Tobą nigdy nic nie będzie, to nie będzie istniała pełna rodzina mimo że bardzo bym tego chciała, tylko nie z Tobą. To co nas łączyło było piękne, jednak to już nie wróci możliwe jest to że popełniłam błąd uciekając i wszystko by się potoczyło inaczej. Nie wiem co ty sobie wyobrażasz i jakie są Twoje uczucia ale ja nie jestem gotowa i nie wiem czy kiedyś będę gotowa na to aby być z Tobą. Dlatego przyszłam Cię prosić o jedną rzecz, jeśli coś do mnie czujesz nie czekaj mnie. Na to że przyjdę pewnego dnia i powiem że chce stworzyć  z Tobą rodzinę bo nie wiem czy to się pojawi. Mamy dzieci, masz z nimi kontakt a ja nie ucieknę, zostanę tu wychowamy je wspólnie ale nie wiem czy w związku. Dlatego zacznij Ucker szukać sobie kogoś, może stworzysz z nią szczęśliwą rodzinę. Bo chce abyś był szczęśliwy jednak nie wiem czy to szczęście będzie ze mną...

                                                                                     ***
Już czuje waszą złość, ale zapowiadam 3 części nie będzie a w przyszłym tygodniu epilog myślę że poniedziałek/wtorek i zaczynam nowe opowiadanie :). Mam problem tylko taki że piszę dwa więc albo będzie opowiadanie pt :"Prawdziwi przyjaciele" to bardziej prawdopodobne bo mam więcej rozdziałów lub "En el borde". Życzę miłego czytania i bez nerwów xoxo :*